Dożynki Częstochowskie

Burza kolorów
Tsunami zapachów
Smak chleba ze smalcem
I miodu pitnego
Moc śmiechu
Noc tańców
Błysk baloników
Światło latarni
I złoty motylek
Jak wspomnienie
Wplątany we włosy

Prysznic

Udany prysznic jest niczym udany seks

dlatego zanim wyjdę z wanny

pragnę rozkoszować się każdą

najdrobniejszą chwilą.

Marzę o tym by woda pieściła mnie już zawsze

wyobrażam sobie wtedy,
że umieram

ze szczerym uśmiechem na twarzy.

Chwilę później nadchodzi pora by kończyć
wtedy powolnie wstaję i wycieram swoje ciało
a świat zaczyna ponownie nabierać
rzeczywistych barw.

Człowiek z kulami

Uszczypnij mnie jeśli uznajesz przemoc
lub stuknij lekko ręką moje ramię,
a wtedy będę przebudzeniem,
totalnym unicestwieniem.

Może i mam koślawe nogi
i kulawą rękę,
przez to nie mogę wcale się oderwać
od powierzchni,
nie mogę wcale jej podnieść i wskazać
winnych.
Ręka opada kiedy próbuję sięgnąć
bezpieczeństwa. Wtedy uświadamiam sobie,
że jestem człowiekiem z kulami przyczepionymi
do dłoni.

Ciemno

Myślę o tym, że w około jest ciemno,
przerażony jestem że gdyby się rozjaśniło
przestałbym nagle rozmyślać
i wtedy umysł stałby się oświecony,
a ja bym nie miał na czym skupiać swojej uwagi.

Czasami słowa gubią się w cieniu,
a w ten sposób jest o wiele przyjemniej
dla słów.
Każdy odnajduje przyjemność
w gubieniu się.

Myślę o tym, że już zaszedłem daleko
ale kiedy zbyt długo to robię
błądzę i nie potrafię wrócić.

Rzeczywistość I

To nie szczury pełzają pod łóżkiem
tylko dźwięki płatają figle
muchy wypadają z żyrandola na głowę
tanie kule maszyny do losowania.

Pająk na suficie jest miłym gospodarzem
spuszcza cienką nitkę jedwabiu
dzieci chwytają i pragną wspinaczki
wyrzucają go siłą z własnego domu.

To nie pająków należy unikać
tylko ludzi.

Ptaki

3..2..1
Witamy w muzeum kina,
znajduję się właśnie na samym początku
jednak nie będę potrzebował przewodnika
więc uprzejmie szanownemu panu odmawiam.

Widzę krótkie dokumenty o ptakach
płynących wraz z amarantowym niebem
i choć nie wiadomo dokąd niosą je barwy
nie pragną wcale się wydostać.
Chmury wyglądają dziś naprawdę olśniewająco
i gdyby ten film nie był dokumentem
nigdy bym nie spotrzegł, że są prawdziwe
Za 15 minut mnie stąd wyproszą,
a kiedy wyjdę
niebo stanie się rzeczywiste,
ale ja nie mam ochoty zagłębiać się we wszystko
stoję więc nie zwiedzając obcych mi pomieszzczeń.

Ja przyszedłęm tutaj tylko po to
by oglądać ptaki i obserwować jak niebo blaknie.
Przez zasłony wdziera się do środka odcień Turnbulla,
jestem zdany tylko na siebie i będę błądził
jeśli to jedyna droga by się odnaleźć w tym miejscu.

Kiedy moje ptaki przestaną frunąć
wciskam mały guziczek nieopodal ekranu aby je ożywić.
Niebo wraca do swojej pierwotnej barwy,
a ja tylko oczekuję na ten moment
kiedy stanie się moim niebem.

Za 10 minut zjawi się uprzejmy pan
i grzecznie mnie wyprosi,
bo tak właśnie nakazują tutejsze maniery.
Jestem tylko zwykłym człowiekiem,
który pragnie oglądać ptaki,
ale czas nie sprzyja zwykłym ludziom
i zawsze muszą wracać do swojej prostoty.

Nie mógłbym się gniewać na tego pana,
bo taki ma właśnie obowiązek,
mógłbym go nazwać również strażnikiem czasu,
albo człowiekiem odpowiedzialnym.
Ludzie odpowiedzialni są z reguły surowi i konserwatywni
przestrzegają panujących reguł które zostały przez nich ustalone.

Moje ptaki powoli znikają z nieba,
czuję jakby kończył się właśnie ich czas,
a wraz z nimi moja rozkosz dobiega końca.
Jutro to miejsce nie będzie już tym samym miejscem,
bo gdyby było tym samym miejscem przyszedłbym zwiedzać,
a jestem obserwatorem ptaków, a nie turystą.

Im ciemniejszy jest krajobraz w filmie tym mniej ptaków nadlatuje,
czasami myślę, że ptaki wcale nie są prawdziwe,
że tych ptaków już nie ma, a ja obserwuję jedynie wspomnienia
radosne chwile ptaków kiedy tonęły w morzu chmur.

Taka jest rola zwykłych ludzi, by te ptaki utryzmywały się przy życiu,
Jutro jednak nie przyjdę,
Jutro wprowadzą nowy film, a ja już nie będę tym samym
obserwatorem ptaków.

Nadchodzi godzina odkupienia
Zjawił się uprzejmy pan i prosi, abym wyszedł,
a ja tak bardzo pragnąłem, by ten pan pozwolił mi zostać.
Zanim jednak wyjdę ostatni raz wciskam mały guzik
i wtedy ptaki zmartwychwstają,
a ja zapamiętuję ten obraz i myślę, że to prawda.

Kiedy znajduję się już na pierwszym stopniu schodów
myślę, że od zawsze pragnąłem być ptakiem.

***

Zerwałem wszystkie plakaty ze ścian
już nie przypominają mi
o tym, że to kiedyś ja
że ja tam kiedyś wisiałem
Przychodziła wtedy młoda pani
i oglądała w milczeniu mój pokój
a ja wtedy byłem nieobecny
ale wciąż na tyle obecny
by dało się wyczuć woń mojej skóry
Podeszła do rogu ściany i powiedziała
To ja kupuje to mieszkanie
i teraz ja będę właścicielką tego pokoju
a ja wtedy przypatrywałem się jak
przychodzą obcy ludzie
i wynoszą wszystkie moje meble
zastępując je meblami tej kobiety
Musiałem więc się podnieść
krzyknąłem do wszystkich
Koniec
a pani na mnie spojrzała
i cienkim głosem odparła
te plakaty nie są mi tu potrzebne

Sny

I tylko we śnie świat staję się mi niedostępny

zdradziecki ze swym przeszytym na w pół sercem

podstępem wabi spragnionych, a naiwnych gubi

tani malarze tworzą labirynty szlaków

z których każdy jest zasianym  niegdyś marzeniem

urwane błądzą przebijając się przez siebie

pozostawiają biednych wędrowców na śmierć

Aksamitny przed spędzeniem snu z powiek

zamykam więc oczy by zapomnieć,

że najpiekniejsze podróże zawsze kończą się

powrotem do rzeczywistości.

Przewodnik

poszukuję Przewodnika
kogoś, kto mnie poprowadzi
wyniesie na salony biedaków
wprowadzi w rudery bogatych

uprzedzam, jestem zbyt naiwna
i za bardzo mściwa
by mnie zdradzić
zostawić samą sobie

Przewodniku
proszę, ukaż mi się
w całej swojej wspaniałości,
bo wiesz...

mnie trzeba prowadzić za rękę
drogą do piekła
albo sama się poprowadzę
schodami do nieba

Sursum Corda

Miłość...

Najsłodsze jabłko

drzewa życia

pokusa szczęścia

na przekór nieszczęściu

kusi blaskiem nadziei

odpycha jedynie jej brakiem

królowa emocji

której pragnienie 

zabija bezczynność

Jak wiele kroków

podjąłeś donikąd?

Nie bój się biec

drogą przeznaczenia

nietaktem jest

ganić głos losu

W górę serca!

Niedaleko pada

jabłko od jabłoni.

~Mateusz Szulc

(Szusz)

Wizja

Stwarzając nieskazitelne widmo w samym środku szukanego
Punkt kulminacyjny zapisanej historii
Wydawało się nierealne i sztuczne
było światłem odbitym od barykad
lustrzanych murów w których zamykał się człowiek.

Proroctwo dla niewiedzących i nieznających
ukazujące dwie połowy eterycznego wnętrza
dolna zatopiona w resztkach ludzkiej moralności
lekkim i powolnym ruchem wydobywała się na powierzchnie
przebijając się przez delikatną warstwę prawdy.
Kolejna przykuta została brzemiennym łańcuchem
zadowalając się pustką i poczuciem pozornej wolności
nie dostrzegając nigdy zewnętrznej powłoki świata

Wybudowano mosty prowadzące przez granicę świadomości
Stała się zależnością zdejmującą kajdany z serca i umysłu
tworząc niepodzielną całość złożoną ze zmysłów i duszy

Zatrzymany obraz tworzy fotografię
a kumulujące się obrazy potrafią utworzyć animacje bądź film.
Jest zbiorem wszystkich wspomnień układających się w jedną powieść
fantasmagorycznym posmakiem codzienności
Zakazane księgi nie plugawią historii, nadają jej niepowtarzalnego smaku,
nie zabroniono sztuki, a przyćmiono oczy nocnym poszukiwaczom
Ukryto najrozmaitsze dzieła przed nieświadomymi ślepcami
posadzono ich w rogu i wyczekiwano reakcji
Poddano pierwszej próbie odrodzenia

W teatrze zajęte zostały miejsca w każdym rzędzie
Są wśród obecnych entuzjaści medycyny naturalnej
inni nafaszerowani chemikaliami usnęli już na wstępie badań
Na scenie zjawia się człowiek ubrany w czarne palto
Światła gasną - rozpoczyna się przedstawienie

Żadna z cnót nie jest nam z natury wrodzona
Wynikają one jedynie z przyzwyczajenia i nauki,
zastępstwa są usiłowaniem wymazania człowieczego bestialstwa
odziedziczonego po naszych najstarszych przodkach.
Ryba przystosowana do życia w wodzie nie stanie się ptakiem,
natura ukształtowała ją by pozostała wodnym stworzeniem.
Nie jesteśmy wstanie zmienić tego co wrodzone
a jedynie nabyć z biegiem doświadczenia nowe cechy
przyćmiewające najbardziej wyraziste skazy.

W nowych miejscach

Nie podano mi ręki, gdy pojawiłem się pod drzwiami
kwiaty więdną i pogoda więdnie
twarze z chmur na niebie spuszczają\uśmiechy
Zostałem zaproszony
nie podano mi ręki
Słowa opadają jak szkło
tłuką się za naszymi plecami
Nadużycie jest jak kąpiel bez wody
wiercą się w stalowych wannach
podstępnie schwytane ryby bez uczuć
zwiększają dawkę z każdym spotkaniem
nadużywają naszej życzliwości
nie mam żadnych pieniędzy
mam za to suche liście na drzewach
Z grobu powstałem i do grobu powędruje
z grobu powstałeś i w grobie się przewrócisz
Zanim to zrobię poprawie jeszcze firany
spojrzałem w okno i wypatruje garaży
ciężarówek na chodnikach
kwiatów wyciętych w firanach
Nie podano mi ręki, gdy pojawiłem się pod drzwiami
Czekam, aż zostanę odprowadzony
na razie obserwuje jak kwiaty więdną na firanach,
a drzewa pozostają niewzruszone

Czekając

Odsłaniam okno chociaż światło mnie rozprasza
Uwielbiam, gdy mnie obserwujesz
kiedy Twoja twarz pojawia się naprzeciwko mojej twarzy
gładzę językiem chłodną szybę
Uwielbiam, gdy mieszkasz po przeciwnej stronie
kiedy jesteśmy sąsiadami i macham do Ciebie
nasze ręce dotykają gorących okien
spalają się od naszych oddechów
potrafimy rozpuścić każde szkło
sprawić, by rozlało się przed naszymi stopami
Uwielbiam, gdy obserwujesz jak śpię
kiedy leżę nieruchomo i prosto jak trup
otwieram oczy i znów jestem dzieckiem
Uwielbiam, gdy zasypiasz
kiedy strzepujesz gwiazdy z włosów i dłoni
liczysz księżyce i planety
leżysz nieruchomo i prosto jak anioł
Twoje skrzydła wystają spod kołdry
pióra powolnie opadają na ziemie
Uwielbiam ten moment, gdy lecą
chciałbym je wszystkie złapać
podarować Ci biały bukiet z piór
ubrany bym był w czarny płaszcz
i powiedziałbym, że Cię kocham
podczas naszej ceremonii
Zasłaniam okno kiedy już uśniesz
zasypiam wypowiadając wcześniej Twoje imię
Uwielbiam, gdy się spotykamy
kiedy moje usta dotykają Twoich
łapiemy się za dłonie
wpatrujemy się sobie w oczy
i wypowiadamy te słowa
tak jak gdyby to nie działo się we śnie
Uwielbiam, gdy się spotykamy
kiedy już odsłonimy nasze okna
ślina więcej nie spływa po szybie
ale nawilża Twoje usta
wyczekiwaliśmy cierpliwie tego dnia
w którym szyba przestaje istnieć
wpatrujemy się sobie w oczy
tym razem już nie we śnie
wypowiadamy te piękne słowa
tak jak gdyby to był sen

***

Niech pani nie spogląda na mnie tym wzrokiem
wymijam po kolei każdego człowieka na przejściu
uśmiechy, moje uśmiechy i wasze uśmiechy
czas otworzyć szeroko oczy
wpatrywać się w jeden punkt
poszerzać granicę tego co widoczne
spytają jeszcze nie raz na pasach
o godzinę, o kolor asfaltu
o kolor Twoich oczu
jak wyglądały nasze oczy
kiedy wpatrywały się w siebie
w jeden punkt tak jak wpatrujemy się w sufit
chciałbym pomalować go na granatowo
skraść parę gwiazd i ozdobić nimi nasz dom
położyć się wygodnie na łóżku i wpatrywać w niebo
świeciło by wtedy tylko dla nas
już nigdy nikt nie byłby w stanie go skraść
nawet jeśli by go nam zburzyli
wspomnienia zawsze pozostaną wewnątrz nas
chciałbym móc wpatrywać się w pełnię księżyca
tak jak to robię na trawie
moje trawniki i wasze trawniki
nigdy nie chciałem być szaleńcem
kamienie które wysypano na mojej drodze
wydawały się zawsze takie drobne
chciałem je podnieść i rozrzucić wgłąb kosmosu
choć kamienie nie mają skrzydeł
myślałem, że pragną podróżować
i obserwowałem jak lecą wysoko ku górze
aż powiedziano mi, że kamieni nie ma
wtedy zacząłem się zastanawiać
jeśli ich nie ma jakim cudem je dostrzegam
i nazwano mnie szaleńcem
niech pani oszczędzi swoich szyderczych spojrzeń
nie jestem wolnością i być może nie jestem złotem,
ale poszukuje serca ze złota
z wolnością skrytą w moim sercu

(nie)dziękuję.

Oduczyłem się 

dziękować za to, 

co od życia otrzymałem, 

bo wiem, że za moment 

pewnie mi to odbierze...

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

***

Stoję po środku chodnika
na ścieżce i w lesie
pies podbiega i wypróżnia się przed moją nogą
wilki warczą i uciekają
Stoję po środku chodnika
odstraszam wilki
choć psy nie mają resztek kultury
bezwstydne i dzikie
Stoję po środku
zerkam na niebo
słońce, ptaki, chmury
przelotne ptaki
słońce pieszczące nas po stopach
kolorowe ptaki
białe ze skrzydłami jak łabędzie
i te czarne
kruki, wrony i węgiel
morza i lasy
łabędzie na niebie
w lustrzanym odbiciu
w szkle, pod ziemią
nad naszymi głowami
w naszych oczach
węgiel przemienia się w ptaki
spalające się w piecu
Poczekam jeszcze moment
odlecę, bo kto mi zabroni
czekać, myśleć, latać
poczekam jeszcze moment,
bo kto poczeka za mnie
i kto potrafi tak doskonale czekać jak ja,
odlecę
bo kto odleci za mnie
i kto tak jak ja doskonale prostuje skrzydła
kto potrafi udawać i być ptakiem
łabędziem i węglem
kto się wypali za mnie
i kto potrafi oddać tyle ciepła
drugiemu człowiekowi co ja
jeśli nikt nie zechce się poświęcić
kogo wtedy podpalą
Ludzie będą podziwiać metamorfozę
samozapłon, publiczną egzekucje
I kiedy będę już płonąć
zacznę doceniać wszystkie chodniki
każdą ścieżkę i wszystkie drzewa
rozejrzę się za wodą zanim odlecę
przypomnę sobie kształt słońca
i wszystkie ptaki na niebie
wielkie gówno pod moim butem
jako część kultury
zwierzęta
będę czekał w ogniu
nikt tak pięknie nie płonie jak ja

Cerca Trova - Szukaj Znajdź

już całe życie

biegam

szukam,

a gdy już myślę, że TO znalazłam

deszcz rozmywa drogę

i tonę w błocie

gdzieś w ciemnym

ślepym zaułku

znów sama

jak zwykle 

sama

Starsza siostra

Czasem jesteśmy jak jedno

A kiedy indziej jak ogień i woda

Czasem ja jestem wściekła na ciebie

A kiedy indziej ty na mnie

Ale taki już nasz los

Zawsze będę twoją starszą siostrą

Tak jak ty moją młodszą

Zawsze ukochaną,

Będę twoją najlepszą przyjaciółką,

Która nigdy cię nie opuści,

Ale również będę przeszkodą

Którą z całych sił 

Będziesz próbowała pokonać

~ Alixa

***

Do dziś nie wiem,

czy miłość zamknięta na kłódkę

jest oznaką szczęścia,

czy obawą przed jej utratą.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

"Ostatni będą pierwszymi"

Stoisz pierwsza w kolejce

na liście osób,

których pragnę pokochać;

i ostatnia wśród tych,

których chciałbym zapomnieć.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

światowy podróżnik

Mimo młodego wieku

zdołałem zwiedzić już cały świat...

Zaczynał się u Twoich stóp,

a kończył na włosach

w odcieniu jesieni.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

Entuzjasta

Na krańcu wszechświata wszyscy stajemy się ludźmi

zanim zrzucimy brzemię w odwieczną otchłań

purpurowe barwy dominują nad czystym błękitem

rozlane gwiazdy, samobójstwa ciał niebieskich

niepokalane dłonie pieszczące gładką i delikatną skórę

rozmawiamy z kształtami, bezbarwnymi postaciami

łączy nas wspólny cel i działania

indokrtynowanie własnych serc

zrzucamy je w przepaść wraz z ciężarem na nogach

pozbywamy się trudności i brzemię zanika

zanim ostatni raz odwrócę moją głowę i spojrzę

we wszystkie lasy ciemne i jasne

kamienie płynące z prądem i pod prąd

uścisnę dłoń tanich entuzjastów

ręką uchwycę swój blady osłabiony język

niech porusza się w rytm walca Chopina

opowiada dynamicznie i zwięźle

o tym co dostrzega na parkiecie

pot z języka jak krew płynie gęsto

muzyka dobiega końca

język opada już z sił

muzyka przestaje grać

język milczy

teraz odważnie kieruje swój wzrok w stronę końca

zanurzam się w mistrzowskich barwach próżni

nie możemy ich dotknąć lecz posmakować i poczuć

kiedy biorę głęboki oddech tak jak tlen wypełniają moje płuca

rozmaite kolory nieskończoności

***

Jeśli właśnie narzekasz
na swoje zdrowe
na swoje życie
a swoje spektakularne upadki
i nieudane wzloty
wiedz,
że nawet wewnątrz pierścienia Cesarza Chin
dawno, dawno temu
zostało wygrawerowane:

I TO MINIE

nieznany adresat

Pisałem list,

którego nie chciałem wysyłać,

bojąc się, że ogień 

w Twoim kominku

przeczyta go 

za Ciebie.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

Siostra do Brata

Opuściłam cię świadomie

Teraz muszę wrócić

Ze źródła nowych myśli

Biegnie prosta droga do ciebie

Zabiorę tylko kilka pomysłów

I mogę wracać, stęskniłam się

Więc się pośpieszę

Niedługo się zobaczymy

                                - twoja siostrzyczka

~ Alixa

Płonąca kamienica

jak pochodnia
rozświetliła noc

lepiej niż księżyc
bo blask bił jak w południe

gorzej niż księżyc
bo była bardziej zabójcza

a potem zostały już tylko
trzy urny
z prochami w środku
i płacz i lament
przy ulicy Katedralnej

Poszukiwania

Kolosalne jachty rozpływają się w oceanie

wraz z nimi pogrążone, wypalające się oczy marzycieli

atrament wymieszany z wodą

czarne perły wśród białych

żywi i martwi

dusze nurkują w głębinach świadomości

ciało kapitanem, kości marynarzami

Ziemia na pokładzie

Ziemia na horyzoncie

Słońce na wyciągniecie ręki

zaspokajamy nasze najgorętsze pragnienia

zamieniamy je w proch

spalamy się i zagubieni toniemy we mgłach

nie wiedząc dokąd zmierzamy

nigdy nie poznająć kolejnych etapów

zanikamy gdzieś w połowie drogi

milkniemy i cichy wiatr przewraca strony naszej księgi

rozwiewa pozostałości po domostwach przyjaciół

z ust do ust rozpsrzestrzenia się jak choroba

kruche wypalone ciało

Zstępuje na ziemie ze swojego czyśca

Nie jest to ani demon, ani też anioł

nieokreślony kształt i zamiary

nie możemy go zlikwidować ani pokochać

w jego świecie miłość w ciemym holu skrywa się w kącie,

nienawiść widoczna w blasku poranka

dociera do nas zanim zdążymy spędzić sen z powiek

okażemy współczucie szyderczym piekielnym wzrokiem

i zamkniemy się za drewanianymi kratami

Jednak zanim się obudzimy zadajemy ostateczne pytanie

czy jest wolny jeśli tak uparcie przez swoje życie do wolności dążył?

Otwieramy szeroko oczy, a on zanika tak jak ostatnie tchnienie

Pozostało nam jedynie ciepło poranka

i tajemnicze zapomniane cienie w kątach

***

Mimo, że kochaliśmy się nad życie,

to ja każdego dnia zdradzałem Cię 

z nadzieją na lepsze jutro.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

***

Dziś są moje urodziny

Które spędzam bez rodziny

I w ogóle bez nikogo

Jakoś nie urzekły mnie

Organki Stachury

Napiję się chociaż

Dobrego latte

W eleganckiej kawiarni

Jak Ci pieprzeni

Biznesmani w garniturach

Swoją drogą

Urodziny

To bardzo smutny dzień

fałszywe łzy

Kłamałem, mówiąc, 

że nie będę płakał po jej stracie. 

Płakałem, mówiąc, 

że nie będę więcej kłamał...

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

ironia bliskości

Mimo, że każdej nocy kładliśmy się 
do jednego łóżka-
Twoja bliskość kojarzyła mi się 
jedynie z dłonią 
odciśniętą na moim policzku.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

Serce wojny

Jak się tu znalazł?
Nie wie

Fale grzyw czarnych koni
Zbliżają się szybko

Zdało się, że widzi tam śmierć,
Ale to są ludzie
Uśmiechali się drapieżnie

Nie wie jak się znalazł...
W samym sercu wojny

~ Alixa

Pytanie

Czasami odpowiedź pojawia się od razu
Czasami trzeba na nią poczekać
A czasami nigdy nie nadchodzi

~ Alixa

Człowieczy

Ominął Cię wschód słońca
Ominęły radosne śpiewy wróbli
Ominął uśmiechnięty listonosz
Ominął grosik na drodze
Ominęła dziecięca buźka
Ominął rowerzysta zdrowy.
Gdzie byłeś?
Pozbawiony piękna
Niemy na innych
Smutny w samotności
Pomijany przez szczęście drobne
Ze świadomością niemożności bycia przykładem
Niszczony od środka...
Stój!
Zatrzymaj się na moment
Rozejrzyj się
Rozejrzyj na wszystkie strony
Rozważ wszystkie opcje
I zacznij żyć inaczej...

***

Wieczorami przesiadywaliśmy pod dębem, 

otuleni blaskiem księżyca. 

Gwiazdy wtedy były jakby 
na wyciągnięcie ręki,

a świat wydawał się być idealny.

Zapatrzeni w swoje oczy

podziwialiśmy śpiew ptaków,

między którym 
słychać było jedynie ciche

'Kocham Cię',

choć szeptem mówione-

będące lekiem 

na wszystkie nasze dolegliwości.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

Nowa ja

Czuję się jakbym dopiero co powstała

Bo dopiero uczę się wszystkich uczuć

Dopiero zaczynam je poznawać

~ Alixa

Zmiana koncepcji Grupy

Witajcie kochani.
Grupa lekko podupada, niestety czasami tak bywa.
Dlatego też szukamy bardzo aktywnych poetów i (!) pisarzy prozy poetyckiej i krótkich form.
I zapowiadamy, że będą u nas teksty prozatorskie ;)

Caligo.

niezmiennie poddany zmianom

Odkąd odeszłaś

nie zmieniło się

zbyt wiele

prócz tego,

że zmieniło się

niemal wszystko.

~ Szusz. 

( Mateusz Szulc )

głębia słów

Miałaś rację mówiąc, 

że gdzieś mam Twoją miłość. 

Miałem ją gdzieś 

-głęboko w sercu- 

nawet, kiedy ode mnie odeszła.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

***

Skromność bywa 

pewnego rodzaju 

strachem 

przed pokazaniem światu

prawdziwego siebie.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

(nie)przypadkowy alkoholik

Nade wszystko nie chciałem

zaglądać na dno butelki,

a Ty pozwoliłaś, bym skonał

upijając się samotnością.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

Skrzypce

[LINK]


Wibruje w mych uszach
i tańczy
czysta harmonia
dźwięku skrzypiec,
biegnących tak szybko,
jakby były spóźnione.
O! Moje drogie!
Spóźniajcie się jak najczęściej,
zwłaszcza na koncert
z Vivaldim w tle

miłość na zdjęciach

Niezmiernie lubiłem

fotografować Twój uśmiech-

skąd ja wiedziałem,

że zostaniesz ze mną

jedynie na zdjęciach...

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

głód za smakiem Twoich ust

Tęsknię za wspólnymi śniadaniami, 

kiedy mogłem przypalić coś na patelni, 

a Ty, zamiast na mnie krzyczeć- 

całowałaś mnie po szyi. 

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

doskonale niedoskonali

Niedoskonałość

świadczy o wyjątkowości człowieka,

wyjątkowość -

o byciu doskonałym.

Doskonały więc ten,

który niedoskonałość zrozumieć potrafi. 

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

dogodzić niedogodności

Podarowałem Ci różę- 

Ty ją odrzuciłaś mówiąc, że wolisz tulipany.

Podarowałem Ci pierścionek-

Ty go odrzuciłaś mówiąc, że nie lubisz złota.

Oddałem Ci serce,

którego również nie chciałaś 

mówiąc, że mnie nie kochasz...

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

***

Wiedz, że kiedy uciekłam
zrobiłam to dla twojego dobra
żeby moje demony
nie zmąciły do reszty
twojego kryształowo myślącego umysłu
tak czysto logicznego
jak moje łzy

Cienka to linia..

Byliśmy w siebie tak bardzo zapatrzeni,

że zapomnieliśmy jaka jest granica

pomiędzy kochaniem, 

a nienawiścią.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

Ale numer!

Każdego dnia 

wykręcałem Twój numer,

zapominając, że Ty 

wykręciłaś mi największy z nich

mówiąc, że kochasz.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

Otwarci w zamknięciu

Oczy przeważnie otwierają się dopiero wtedy, 

kiedy do niektórych rozdziałów naszego życia - 

zamykają się drzwi.

Szusz.

( Mateusz Szulc )

Stosy kartek

stosy kartek w głowie

kartek z pamiętnika wspomnień
kartki poplamione łzami i krwią zagryzanych warg

stos wspomnień leży w kącie

i wzdycha już ostatni raz

za chwilę spłonie
jak zeszłoroczne liście

palone na przyjście wiosny

Sama

jestem zamknięta w swoim światku

sama w swoim umyśle

nie jest mi tak źle

jakby się mogło innym wydawać

nie wyciągajcie mnie stamtąd na siłę

z mojej wieży
pełnej kartek 

ołówków

piór

pędzli 

i farb

lepiej jest
kiedy mam tylko siebie
wyobraźnię
i Anioła Stróża

szepcącego mi do ucha

***

Grecki kanon piękna

Nie wystarcza już białej Wenus

I nawet jej nie widać

Zza trzydrzwiowej szafy

Przekłada tak

Z kupki na kupkę

Wieczorowe suknie

Eleganckie buty z Paryża

Szmaragdowe pomadki

Szale obszyte złotą nitką

I ten wiosenny płaszczyk

Z najnowszej kolekcji

A mimo to

Ciągle czuje się naga

 Pistoletto- Wenus wśród szmat

Świeca

nie potrzebuję twojego żaru
ognia miłości i namiętności
dobrze mi z moim chłodem
dobrze mi z moją ochronną samotnością

nie chcę się stopić
nie jestem zwykłą świecą,
którą potem wymienisz na nową
kiedy się "zużyję"

jeżeli już raz mnie rozpalisz
nie zgasnę nigdy
nie będzie tłumaczeń,
że się "wypaliłam"
i to już koniec

to się nigdy nie skończy

może i jestem staroświecka
ale dla mnie miłość jest wieczna

"[...]moja dusza jest jednym wielkim lodowym odłamkiem"

czy to tylko odłamek lodu w sercu
z "Królowej Śniegu" Andersena,
czy już prawdziwa zima
wichura
burza śnieżna?

słucham "Zimy" Vivaldiego
i tak mi przeszło przez głowę
że lepiej by było dla ciebie
Mój Drogi,
gdybyś się do mnie nie zbliżał,
bo zamarzniesz na kość
od chłodu w mojej duszy

zima zagościła na dobre
nie na dworze,
ale we mnie

moja dusza jest jednym wielkim lodowym odłamkiem

Przelotne spotkanie

Ledwo zdążyłam

musnąć Twą rękę

objąć wzrokiem 

Twe oczy

pełne niedosytu

mojej osoby.

Ledwo uchwyciłam 

szczęście ulotne

na krótką chwilę...

Muszę odejść

z permanentnym odciskiem

ust na papierowym policzku

nie uraniając przy tym łzy.

Muszę poczekać

aż znowu Cię odnajdę

i przytulę do serca

Które zacznie rytmicznie w końcu żyć...

"Pomocnik"

Niebo roztacza stalową wiązkę promieni
Na tle bladoniebieskiej niepewności.
A ja w środku tego teatrzyku.
Z czasem bambus przykrył mój oddech
I tkwię w zalążku lęku o przyszłość.
Nie mogę się wydostać,
Bambus przede mną
Mocniejszy jest od stali,
A bezcelowe przełamanie promieni
Nie sprawi, że powrócę do beztroskiego życia
Chłopczyka z grzyweczką koloru blond.
No cóż, najwyraźniej muszę chwycić
Diamentową siekierę i odciąć bambusowi łodygę,
Która odrośnie, ale nie z mojej inicjatywy.
Trzeba dorosnąć!
Bezpowrotnie...

Spotkanie

czarna gorzka kawa

spojrzenia łapane znad gazety

przyspieszony oddech i puls

rozszerzone źrenice

potem ciche "Dzień dobry"

numer telefonu na serwetce

kilka zimnych sms-ów

beznamiętnych uścisków

i dziwnych uśmiechów

jeden dzień

jedna noc

a potem

"dobranoc"...

miał urocze czarne loczki

i przenikliwe

księżycowe

oczy

Proszę, otwórz..

Jakże wiele tracę tlenu,

kiedy pukam 

do drzwi Twojego serca 

i wiem,

że nie wpuścisz mnie do środka.

~ Szusz.
( Mateusz Szulc )

***

Chmury odpływają w błękitnym oceanie

Co jakiś czas jakiś ptak się próbuje przebić

Co jakiś zabierają to co najpiękniejsze

Wszystkie gwiazdki na niebie

Promienie słońca i kosmos

Wydają się tak nieosiągalne

Jak gdyby były dostępne tylko w świecie snów

Nigdy nie sądziłem

Nie, naprawdę przenigdy nie sądziłem

Że kiedyś może zabraknąć puchowych podróżników

Nigdy nie przypuszcałbym, że potrzebuje tak wielu ludzi

Choć mijają dni i tak nieoczekiwanie dłuzy się czas

Statków nam braknie

Łodzi, masztów i kotwic

Jeszcze tylko naprawimy okręty

Tylko jeszcze odrobinę

Odnajdziemy załogę i drogę

Jeszcze tylko odrobinę

Ja naprawdę nigdy się nie spodziewałem

Że podróżnicy zabierają nam tak wiele gwiazd

Nigdy bym nie przypuszczał

Że najjaśniejsza gwiazda świeci właśnie dla nas

Nie, ja nigdy bym nie przypuszczał

Że do całkowitego szczęścia brakuje mi jedynie

Twojego szczęścia

Że do idealnego życia brakuje tylko

Twojego uśmiechu

...i te bzy...

znów czekam

na maj

na bzy

białe i liliowe

o mocnym

uzależniającym

zapachu lata

czekam

na bzy

w kryształowym wazonie

w gotyckim kościółku

(w którym, mimo upałów, zawsze jest chłodno)

bzy jak złożone dłonie

rozmodlone

powtarzające zdrowaśki

w rytm głosu starszych kobiet

pamiętam tamten czas

tak było wtedy

upał

mała gotycka kapliczka

maj...

...i te bzy...

***

Z wielką pewnością siebie

Zamknięci w chłodnych pokojach

Wypowiadają identyczne słowa
Od czasu do czasu biorąc łyk kawy

Odpoczywają na sztywnych łóżkach
Przy białych koronkowych firankach
Z białym królikiem w dłoniach
Niektórzy dostrzegali też kota
Czystego i niewinnego jak śnieg
Zamykają drzwiczki na klucz
Zasłaniają okna i wpatrują się żaluzje
Jedzą szpinak i marchewki
Popijając gorzką kawą
Zapraszają najlepszych przyjaciół
Kompanów których poznali
Podczas swoich podróży
Siadają w kręgu
Zupełnie jak za dawnych lat
Opowiadają wszystkie historie

O tym jak się poznali

Jak się odpoznali

Kobieta

Kobieta..

To życiowy ogród

Usłany we wszystkie kolory świata.

To kwiat o zapachu nadziei,

Którego każdy z płatków

Wyznacza drogę do miłości;

Otwartości serca,

Utonięcia w oceanie uczuć.

Kobieta, to..

To każda sekunda w minucie,

Minuta w godzinie.

To wskazówka zegara,

Dla której warto zatrzymać czas.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

Kim jesteśmy ?

Jesteśmy.. 

niczym wiosenny śpiew ptaków, 

podczas kiedy wokół 

słychać jedynie cichy szept; 

niemy krzyk, 

który wydaje się być

 niedosłyszalną pantomimą słów.

~ Szusz. 

( Mateusz Szulc )

Światła

Nic już nie zmieni mojego świata

Błysk już zawsze będzie oślepiał,

a światła pozostaną tak samo jasne

Czasami zdarza im się ulec zniszczeniu

Milkną pozostawiając mnie w ciemnościach

Zdezorientowanego i samotnego w pokoju

Następnie wracają znów oświetlając mi drogę

Wskazują wyjścia i wejścia

Jak gdyby zapraszały mnie do środka i na zewnątrz

Otaczają mnie promiennym ramieniem

Ofiarując odrobinę ciepła

Kłótnia

Kłótnia między ludźmi 

Często bywa jak deszcz zimny.

Spadający z wolna z dachu, 

Fundujący zimny prysznic.

Czasem jest jak żyły nasze, 

Prowadzące krew do serca.

Niczym kropla w oceanie,

Szczera prawda, cząstka szczęścia.

Która opisuje miłość, 

Jednym zdaniem mówi wszystko.

Słowa nadające sensu, 

Nawet największym kryzysom.

Organistom grywającym, 

Wszystko co mu się spodoba.

Szczęściem które mi wyśpiewał, 

Jest Twoja skromna osoba.

To dla Ciebie dzisiaj żyję 

I dla Ciebie jestem sobą.

Mimo przeciwności wokół, 

Zawsze będę tylko z Tobą.

Nawet jeśli byś płakała, 

Przez to że Ci ze mną źle jest.

Ja postaram się to zmienić, 

Sprawić że się roześmiejesz.

I że będziesz uśmiechnięta, 

Póki Twoją miłość czuję.

Wiem, że może mi to nie wyjść, 

Ale przynajmniej spróbuję.

~ Szusz.
( Mateusz Szulc )

[***]

Przebiegłem przez ruchliwą ulicę

Za mną garstka szalonych ludzi

Nie łączyło nas naprawdę zbyt wiele

Poszukiwaliśmy jedynie nowych wrażeń

Wszyscy nienawidziliśmy samotności

Jestem obrzydliwy ale mam muzykę

Leonard Cohen na strychu

Pamiętam okna na suficie i gwiazdy

Grałem z dala od cienia na pożyczonej gitarze

Czasami ktoś się zjawiał by posłuchać

Czasami opadałem z sił na schody

Jabłka toczyły się powoli po stopniach

Czasami śpiewałem ile sił w gardle

Czasami skrywałem się i milczałem

Pamiętam kiedy mdlaliśmy

Przenosząc się do świata snów

Żyjecie teraz dla niczego

To tak jak by nie mieć dla czego umrzeć

Życiowe działania

Życie jest jedną, 

wielką matematyką..

Która dzieli, dodaje.. 

Odejmuje i mnoży.

~ Szusz.
( Mateusz Szulc )

Ignoranci

Na ścianach powstają czarne kleksy

Pragną zamalować całe pokoje i domy

Ze swoimi malutkimi pędzelkami w ręku

Wielcy światowi koneserzy sztuki.

Używają pijawek zamiast viagry

Nie zważając na to ile tracą krwi

Padają osłabieni na twardy grunt

Ze zwierzątkami  przyczepionymi do prącia.

Jakie znaczenie ma teraz egzystencja

Gdy obwodami elektrycznymi spalają książki

Bezwstydni egocentryczni łowcy wrażeń

Tak głośno umierając zapomnieli żyć

Arte dell'Amore

Vissi D'Arte, Vissi'amore
non feci mai male ad anima viva!

Wystarczy przyzwyczaić duszę do ciała

wtedy nigdy nie zapragnie odejść

istnieją również ludzie z dwiema duszami,

z dwoma sercami, które tworzą idealną parę

stają się jednością odczuwając podwójnie

a każde z nich jest jak doskonałe oko,

które pokazuje świat z zupełnie innej strony

widziany jedynie przez wnętrze

Sztuką jest pozwolić mu spojrzeć

dopuścić do siebie obcy wzrok serca

stworzyć i pielęgnować najpiękniejszą rzeźbe

nazywaną przez artystów podwójnym sercem.

Takie słowa...

A gdyby jutra nie było
Gdyby na dziś poprzestano
Gdyby to wczoraj było przedostatnie
Gdybym miała tylko chwilę by się pożegnać
Gdybym musiała włożyć żałobną sukienkę na wieczność
Gdybym jutro była martwym trupem
Gdyby słońce ostatni raz wschodziło
Gdyby motyl wydał zgonne westchnięcie
Gdyby dzisiejsza noc kończyła świat...
Chciałabym zdążyć powiedzieć
Zanim wyświetlą końcowe napisy
Zanim zgasną światła na koniec
Zanim przymknę powieki bezpowrotnie
Kim byłeś
Wiedz że to tylko słowa
Ale miło je usłyszeć
przed końcem nieodgadnionym
...........
Tęskniłabym.

***

Czasem pragnę ukraść czas
Nie mógłbym powiedizeć, że mi go brakuje
Chciałbym go sobie zatrzymać
Zatrzymać czas dla siebie i Ciebie
Ale nie jestem złodziejem ani przestępcą
Mogliby mnie aresztować
Mogliby powiedzieć, że jestem szczęśliwy
Z tego powodu byłoby to całe zamieszanie
Zebrali by się w grupie wszyscy desperaci
Postawiając mi zarzuty
Tak jak gdybym był odpowiedzialny
Za to, że im się nie powodzi.
Nie ma powodu do zazdrości
Jestem tylko szczęśliwy

Podróżnik

Powiedz mi w której znajdujesz się kopalni
Zjawie się i może Cię stamtąd wydostane
Zanim to zrobię jeszcze muszę Cię odnaleźć
W tym najciemniejszym korytarzu.
Szczury pełzają po gruncie
a Ty wciąż tkwisz z dala od świata
Szczury zjadają karaluchy,
a Ty wciąż tkwisz z dala od świata

Może za to całe złoto kupimy sobie dom
W którym paprocie będą zjadały muchy
Możemy też zainwestować w kopalnie
i zatrudnić górników co Ty na to?
Szczury pełzają po gruncie
a Ty wciąż tkwisz z dala od świata
Szczury zjadają karaluchy
a Ty wciąż tkwisz z dala od świata.

Jedna pełnia księżyca i wrócimy
Tak jak bumerangi wracają,
Może któryś z nich w końcu wróci
Może wróci wraz z Tobą

2022

Trzy dwójki i jedno zero

raz na sto lat zastępuje je kolejna liczba,

ale to właśnie ono jest najbardziej wyjątkowe,

nikt nigdy go nie podzieli na mniejsze części.

W ten sposób działa właśnie przeznaczenie,

bo choć zero nie znaczy nic wartościowego

jest niezbędne do funckjonowania świata

Czasem inne cyfry szydzą z zera

zapominając, że bez niego nie miałyby prawa istnieć

Samotna cyfra wśród komformistycznego tłumu.

Moja deus ex machina i mój lęk

kiedy to trzy dwójki mnie obtoczą

powale świat na kolana

tak jak robili to kosmiczni kowboje,
ale w tej chwili pragnę jedynie spotkać się z Tobą
i obiecuje, że zamieszkamy w zamku na niebie,
wtedy ja zostane księciem, a ty księżniczką
oczywiście zanim zostaniemy królewską parą.
A nasi królowie i królowe nas pobłogosławią
będziemy wolni i szczęśliwi z dala od tych królestw.
Kiedy tylko trzy dwójki nas obtoczą
nigdy już się od siebie nie oddalimy.

Diάnoia

Po zmroku gwiazdy najjaśniejsze skrywały się za chmurami,
tuż nad nimi rebelia i bitnicy wykrzykujący swoje hasła,
prosili Polignota, by drogą mleczną namalował im szlak,
a najgłośniejsze wołania uderzały z siłą bogów w grunt
i tak jak grzmot innych ludzi odstraszały.
Byli też bezczynnie siedzący realiści opowiadający o mistycznych właściwościach kaktusa,
desperaci i piekielni podróżnicy czekający na widowisko,
jak gdyby byli dziełem Zeuxisa pozbawieni emocji,
bez wzruszenia na twarzy oszukiwali los.
Przeskakując z chmury na chmurę ryzykowali własnym życiem
i zdarzało się, że nieumiejętne wykonywanie tych akrobacji skutkowało śmiercią,
nigdy natomiast nie pochowano żadnego z nich w niebie.
Inni pijąc kaktusowy sok ginęli na ziemi lecz ich dusze błąkały się wśród gwiazd
skazane na wieczną samotność poszukiwały swojego miejsca,
a gdy zrezygnowały stawały się nowymi gwiazdami tworząc coraz to większy labirynt.
Burzono mury by wydostać się z więzienia lecz nie zdołali uciec przed strażnikiem świata.

Jerry the nakedfoot

Zapomniałem melodii
więc zaimprowizowałem,
ale przedstawienie wyszło fatalnie
chociaż ostatnia rola nie była moja,
to ten niezdara Jerry wszystko zrujnował,
ale był moim najlepszym przyjacielem
więc jak mógłbym się na niego gniewać
Jerry był dla mnie jak brat.

Jerry goła stopa i jego magiczny kapelusz
z kwiatem w ręku zabawiał publiczność
robiąc to jak najlepiej potrafił,
nim ulice nie pokryły się deszczem

Jerry nigdy nie ubierał butów
i jego stopy były pokryte piachem,
nigdy mu to nie przeszkadzało
mówił nam, że to morski piach.
Mr Rat wróżył nam wspaniałą przyszłość,
ale Jerry upadł, gdy zagrano szósty akt
i w ten sposób utraciliśmy teatr
a ja zacząłem sprzedawać muchy.

Jerry goła stopa i jego magiczny kapelusz
z kwiatem w ręku zabawiał publiczność
robiąc to jak najlepiej potrafił,
nim ulice nie pokryły się deszczem

Jerry przytaknął głową,
gdy spytałem czy ze mną zamieszka
i chociaż nie miałem zbyt wielkiego domu
żyliśmy ze sobą jak rodzina.
Jerry nauczył mnie jak śpiewać
wygrywając na skrzypcach melodie
i od tamtej pory utkwiła mi w pamięci
taki właśnie był Jerry.

Jerry goła stopa i jego magiczny kapelusz
z kwiatem w ręku zabawiał publiczność
robiąc to jak najlepiej potrafił,
nim ulice nie pokryły się deszczem.

Bez weny...

Mogę siedzieć godzinę
nad pustą kartką
a łzy będą spływać mi
po policzku atramentem
tworząc bezbarwne kleksy
nieme słowa
rozmyte w zarodku
już nie płaczę
lirycznie
zapomniałam jak...

Tancerz Mirabelli

Zanim mnie w klatce zamkniesz Mirabelko
pozwól, że zatańcze dla Ciebie w rytm oklasków
dobrze wiesz, że nawet słoń by podziwiał
kiedy wykonuje te przedziwne akrobacje.
Tak mnie w każdym razie nauczono
i pamiętam doskonale każde przedstawienie,
Ręka w górę, palce w górę i krok do tyłu,
następnie obrót, podskok i fikołek.
Mirabelko jak możesz mnie zamykać
kiedy perfekcyjnie odtwarzam ten utwór
przecież gramy na tej samej scenie.
Jakie są Twoje intencje Mirabelko,
czy chciałabyś mieć mnie wyłącznie dla siebie,
albo może ukazać innym ludziom mój talent.
Mirabelko w tym pudełeczku jest ciasno,
ale chociaż kruki mnie nie rozdziobią
może właśnie dlatego mnie tam skrywasz.
Hej Mirabelko chciałbym jeszcze raz zatańczyć,
ale postaw mnie na swojej dłoni, bo inaczej upadnę
i mógłbym skaleczyć się w nogę wtedy bym był zepsuty.
Mirabelko proszę o jeszcze jednego walca
zanim zamkniesz mnie na stałe w ciemnym lochu,
Mirabelko czekaj, jeszcze tylko jeden ruch nóżką,
nie proszę, nie zamykaj mnie Mirabelko!

Ami i Jack

Kiedy poznają się ponownie w domku na drzewie
gdzie młody Jack przyprowadzał przyjaciół,
a Ami przynosiła ciasteczka na podwieczorek
nie będzie już czasu by zrezygnować.

Tato opowiadał małemu chłopcu,
by nigdy nie rezygnował z marzeń,
ale wszyscy przyjaciele śmiali się z Jacka
kiedy pragnął zostać ptakiem.

Ami była nieznośną dziewczynką
i gdy przyniesiono jej zupę pobrudziła ściany
więc wysłano ją do dziadków na małej farmie,
ale Ami nie chciała już nigdy wracać.

Mały Jack i jego domek na drzewie
niech wróbelki śpiewają radośnie
kiedy chłopiec wznosi się w powietrze
wpatrując się w odległe chmury.

Ami czuła się samotnie dojąc krowy
a świnki nie chciały dotrzymać jej towarzystwa
więc dziewczynka uciekła z domostwa
zostawiając na stole kolorową kokardkę

Jack spoglądał w niebo jak w swoich snach,
a chwile później zaprosił królową do tańca
i tańczyli tak aż muzyka nie przestała grać,
tak chłopiec spędzał popołudnia.

Ami postanowiła odpocząć chwilę
i zapukała do najbliższego okna
prosząc o butelkę ciepłego mleka
i jakieś ziarenko pszenicy.

W drzwiach stał Jack zawstydzony
tak pierwszy raz spotkał królową,
ale nie powiedziawszy słowa
udał się z nią do domku na drzewie

Dziewczynka była najpiękniejszym ptakiem
jakiego tylko Jack mógł sobie wyobrazić,
a że Jack również był ptakiem postanowili się pobrać,
ale nim to zrobili do domku wtargnęli zmartwieni dziadkowie.

Zabrano młodą dziewczynę z powrotem do rodzinnego miasta
a Jack nie potrafił już czerpać przyjemności z obserwacji ptaków,
czekał więc mały chłopiec na swoją królewnie każdego dnia i nocy
tam gdzie przeżywali najprzyjemniejsze swoje chwile

Ami tęskniła za Jackiem, ale gdy zmarli dziadkowie dom został sprzedany
i tak mała dziewczynka czuła, że już nigdy nie zobaczy jej ślicznego ptaszka
kiedy jednak minęło dziesięć lat Ami odnalazła  domek na drzewie
i jak najszybciej wspięła się po drabinie na górę gdzie zastała Jacka.

O mój Boże! To nie może być prawda! Wrzasnęła
ciało mężczyzny wisiało nieruchomo na grubym sznurze,
a tuż obok na stoliku w którym to niegdyś grali w karty
leżała notatka z podpisem Jack.

''Tata skłamał mówiąc mi, że pewnego dnia zostanę ptakiem,
jakże mogłem być tak naiwny wierząc we wszystko co usłyszałem w dzieciństwie
przecież małemu dziecku wmawia się największe głupoty byleby dało spokój dorosłym,
przez całe swoje życie wierzyłem, że urosną mi skrzydła i odnajdę moją Ami,
jednak zbyt późno pojąłem, że człowiek nie jest w stanie wyhodować skrzydeł choćby bardzo chciał.
Marzenia się nie spełniają, a człowiek żyje w złudzeniu, że rzeczywistość kiedyś się odmieni,
niestety pojąłem to zbyt późno''

Starsza już Ami chwyciła za nóż i szybkim ruchem jak ujęła się nim w serce
i upadłszy na kolana zdołała wypowiedzieć ostatnie słowa
''Marzyłam o tym byśmy byli najszczęśliwszymi ptakami na świecie
jednak moje marzenie już nigdy nie może zostać spełnione.''

Tylko stado wróbli podleciało do małego okienka
śpiewając radośnie swoją piosenkę
po czym wzniosły się w powietrze
i odleciały w stronę odległych chmur.

We dwoje

Uśmiechać się do ludzi; iść do przodu z podniesioną głową, 

tylko po to, by za chwilę móc upaść; 

by znów powstać i na nowo być szczęśliwym. 

Raz na wozie, raz pod wozem. 

Wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie. 

Każda sekunda, minuta. 

Każdy dzień i każdy moment. 

Zmieniamy się my. 

Raz kochamy, innym razem mówiąc, że przestajemy - 

rozstajemy się z najważniejszą dla nas osobą. 

Po krótkim czasie tęsknoty, smutku, poczucia winy za to,

co się wydarzyło; ponownie zaczynamy kochać. 

Tak na prawdę dokańczamy to, co zaczęliśmy jakiś czas temu. 

Uczucia bowiem nie da się usunąć. 

Nie potrafimy wyrzucić go gdzieś na bok. 

Jedyne co możemy - to je zmienić. 

Od miłości, przez smutek, po kolejne uczucie. 

Uczucie dokładnie to samo, co na początku. 

Mówi się, że miłość po przejściach jest czymś złym 

i większość ludzi spogląda na nią z przymrużonym okiem. 

Mylą się..

Dzięki niej wiemy więcej o sobie. 

Ty o mnie, ja o Tobie. 

Wiemy więcej o nas, o naszej miłości. 

Wiemy również to, co wiedzieliśmy już od dawna. 

Że na zawsze zostaniemy razem. 

We dwoje.

~ Szusz.

( Mateusz Szulc )

Wyjątkowa

Ledwo zdążyłam 

musnąć Twą rękę 

objąć wzrokiem 

Twe oczy 

pełne niedosytu 

Ledwo uchwyciłam 

szczęście ulotne

doganiając białego kruka 

który ponownie odfrunął 

w dal niezmierzoną 

a ja odeszłam 

z permanentnym odciskiem 

różanych ust 

na papierowym policzku 

z białym piórkiem w dłoni....

Odkosmita

Przybył z kosmosu odludek odkosmita
porzucając swój statek w zaroślach
trafił do lasu i odnalazł niedźwiedzia groźnego,
ale zwierzak nie pragnął zrobić mu krzywdy,
spotkał także dzięcioła który atakował drzewo,
panie dzięciole proszę nie niszczyć natury,
a dzięcioł niewzruszony kontynował prace,
następnie dostrzegł lisa, ale nie zdołał go dogonić,
obserwował przeróżne owady i leśne zwierzęta,
choć żadnego człowieka nie dostrzegł
i nie mając nic do stracenia pozbawił się życia.
Historia powtarzała się przez wieki,
ludzie jak dzięcioły pozostali niezwruszeni
i nigdy nie dane im było spotkać odludka odkosmity.

Cienie

Nie dostrzegam nic na tej ścianie

prócz cienia własnego

i uprzejmie proszę przestać

wskazywać tak nieczysto palcem.

Znam swoj cień doskonale,

choć ściany jeszcze nie poznałem

i uprzejmie proszę zaprzestać

tej zabawy przy świetle.

Zapewniam Cię, że na ścianie nie ma nic

prócz cienia, farby i wilgoci

dlatego proszę dać mi spokój

i odwrócić swój wzrok.

Nie powinniśmy bawić się w aktorów,

proszę przestać wskazywać mi cień

chciałbym odpocząć w swoim łożu

niechże kara Cię spotka za ten grzech.

Ja już dłużej nie mogę spoglądać na ściane

wzroku także nie odwrócę bo mi zabraniasz

moja ostatnia prośba brzmi:

pochowajcie mnie z dala od cieni.

Gdyby tylko ściana się skruszyła

może w końcu uwolniłbym się od Ciebie,

gdyby tylko ściana zniknęła,

a moje odbicie wraz z nią.

Mój dom się zawalił,

wszystkie moje dobra zniszczone!

Mój Boże, za jakie grzechy

czy sam siebie skazałem na taki los?

Columbine

Columbine i samotny owad
czerwony kwiat jak pożoga
w około parę liści zwiędło,
skulonych i niewinnych ofiar
po-pięprząt-kowa noc
powinno się go zastrzelić
jeśli owad jest wolny
niech kwiaty się nie bronią.
Jeszcze pozbędzie się litości,
jeszcze zanim pociągnie za spust,
jest najsilniejszą bestią
przekleństwo wydobywa się z ust.

SELEKCJA NATURALNA!

SELEKCJA NATURALNA!

SELEKCJA NATURALNA!

Samotny człowiek uderza z bezwzględną furią.
W ten oto sposób zginęły najsilniejsze owady
kiedy własne szczypce przebiły ich serca.

***

Nie wiem czego zabrakło
w tej gonitwie myśli roztargnionych ludzi
i ich uczuć nieodpowiednio niedyskretnych
rzuconych w wir zupełnie nieprzemyślanych słów
gdzie każde pragnie jedynie uwagi

Szept

"...Desolation comes upon the sky..."

Ten cichy
jednoznaczny
pół-szept
pół-szmer
ledwie słyszalny
a jednak
rozrywający góry
palący las
powodujący lawinę
myśli, uczuć, odczuć

Ona go dziś usłyszała
i wbił się jak srebrny sztylet
w kryształowe serce
i rozerwał na strzępy
jej "JA"

Ona go usłyszała
w nic nie znaczącej chwili
kręcąc czarny lok na palcu

W końcu odeszła
Wypełniona tym szeptem

Odeszła z ogniem
na ustach i w kryształowym sercu
i ze srebrnym sztyletem
w swojej piersi